«Панамскі капялюш»—характарызуецца круглай формай, тоўстай паласой і саломяным матэрыялам—доўгі час быў летнім модным атрыбутам. Але, хоць гэты галаўны ўбор любяць за яго функцыянальны дызайн, які абараняе ад сонца, многія яго прыхільнікі не ведаюць, што капялюш быў створаны не ў Панаме. Паводле слоў гісторыка моды Лауры Белтран-Рубіа, стыль насамрэч нарадзіўся ў рэгіёне, які мы сёння ведаем як Эквадор, а таксама ў Калумбіі, дзе яго называюць...«саламяны капялюш з такіллы.«
Тэрмін «панамскі капялюш» быў прыдуманы ў 1906 годзе пасля таго, як прэзідэнт Тэадор Рузвельт быў сфатаграфаваны ў гэтым капелюшы падчас свайго візіту на будаўнічую пляцоўку Панамскага канала. (Рабочыя, якія выконвалі праект, таксама насілі галаўны ўбор, каб абараніць сябе ад спякоты і сонца.)
Карані гэтага стылю сыходзяць у даіспанскія часы, калі карэннае насельніцтва рэгіёна распрацавала тэхніку пляцення з саломы такільі, вырабленай з пальмавага лісця, якое расце ў Андах, для вырабу кошыкаў, тэкстылю і вяровак. Паводле слоў Белтрана-Рубіа, у каланіяльны перыяд у 17 стагоддзі...«капелюшы былі ўведзены еўрапейскімі каланізатарамі…тое, што з'явілася пасля, было гібрыдам тэхнік ткацтва даіспанскіх культур і галаўных убораў, якія насілі еўрапейцы.«
У XIX стагоддзі, калі многія лацінаамерыканскія краіны атрымалі незалежнасць, гэты капялюш стаў шырока насіць і вырабляцца ў Калумбіі і Эквадоры.«Нават на карцінах і картах той эпохі можна ўбачыць, як яны'd ілюструюць людзей, якія носяць капелюшы, і гандляроў, якія іх прадаюць,«кажа Белтран-Рубіа. Да 20-га стагоддзя, калі Рузвельт насіў яго, паўночнаамерыканскі рынак стаў найбуйнейшым спажыўцом«Панамскія капелюшы«за межамі Лацінскай Амерыкі. Пасля гэтага капялюш стаў папулярным у масавых маштабах і стаў улюбёным адзеннем для адпачынку і лета, па словах Белтрана-Рубіа. У 2012 годзе ЮНЕСКА абвясціла саламяныя капялюшы з токілы «нематэрыяльнай культурнай спадчынай чалавецтва».
Сузаснавальніца і генеральны дырэктар Cuyana Карла Гальярда вырасла ў Эквадоры, дзе капялюш быў асновай паўсядзённага жыцця.'пакуль яна не ад'ехала ў Злучаныя Штаты, дзе даведалася пра памылковае меркаванне, што стыль паходзіць з Панамы.«Я быў шакаваны тым, як прадукт можна прадаваць такім чынам, што не шануе яго паходжанне і гісторыю,«кажа Гальярда.«Існуе велізарная розніца паміж тым, дзе выраблены прадукт, адкуль ён паходзіць, і тым, што пра яго ведаюць кліенты.«Каб выправіць гэта, раней у гэтым годзе Галарда і яе сузаснавальніца Шылпа Шах дэбютавалі«Гэта не панамскі капялюш«кампанія, прысвечаная паходжанню стылю.«Мы насамрэч працягваем гэтую кампанію з мэтай змены назвы,«кажа Гальярда.
Акрамя гэтай кампаніі, Гаярда і Шах цесна супрацоўнічалі з карэннымі рамеснікамі Эквадора, якія змагаліся за захаванне майстэрства вырабу саламяных капелюшоў з такіллы, нягледзячы на эканамічныя і сацыяльныя крызісы, якія вымусілі многіх закрыць свой бізнес. З 2011 года Гаярда наведваў горад Сісіг, адну з найстарэйшых суполак ткацтва такіллы ў рэгіёне, з якой брэнд цяпер супрацоўнічае ў стварэнні сваіх капелюшоў.«Гэты капялюш'паходжанне яго знаходзіцца ў Эквадоры, і гэта выклікае гонар у эквадорцаў, і гэта трэба захаваць,«кажа Гальярда, адзначаючы працаёмкі васьмігадзінны працэс пляцення капелюша.
Гэты артыкул цытуецца толькі для распаўсюджвання
Час публікацыі: 19 ліпеня 2024 г.
