«панамка»—характарызуецца круглай формай, тоўстай стужкай і саламяным матэрыялам—даўно стаў адным з асноўных прадметаў летняй моды. Але ў той час як галаўны ўбор любяць за яго функцыянальны дызайн, які абараняе тых, хто яго носіць ад сонца, многія яго прыхільнікі не ведаюць, што капялюш быў створаны не ў Панаме. Па словах гісторыка моды Лауры Бельтран-Рубіа, гэты стыль на самай справе нарадзіўся ў рэгіёне, які мы сёння ведаем як Эквадор, а таксама ў Калумбіі, дзе яго называюць«саламяны капялюш toquilla.»
Тэрмін «панамскі капялюш» быў уведзены ў 1906 годзе пасля таго, як прэзідэнт Тэадор Рузвельт быў сфатаграфаваны ў такім стылі падчас візіту на будаўнічую пляцоўку Панамскага канала. (Работнікі, якім даручана выконваць праект, таксама насілі галаўныя ўборы, каб абараніць сябе ад спёкі і сонца.)
Карані гэтага стылю сягаюць у даіспанскія часы, калі карэнныя жыхары рэгіёну распрацавалі тэхніку пляцення з саломкі токільі, вырабленай з пальмавых лісцяў, якія растуць у Андах, для вырабу кошыкаў, тэкстылю і вяровак. У каланіяльны перыяд 1600-х гадоў, паводле Бельтрана-Рубіа,«галаўныя ўборы былі ўведзены еўрапейскімі каланізатарамі…тое, што з'явілася пазней, было гібрыдам тэхнікі ткацтва даіспанскіх культур і галаўных убораў, якія насілі еўрапейцы.»
У 19 стагоддзі, калі многія краіны Лацінскай Амерыкі атрымалі незалежнасць, гэты капялюш сталі шырока насіць і ствараць у Калумбіі і Эквадоры.«Нават на карцінах і картах той эпохі можна ўбачыць, як яны'd ілюстраваць людзей, якія носяць капелюшы, і гандляроў, якія іх прадаюць,»кажа Бельтран-Рубіё. Да 20-га стагоддзя, калі Рузвельт насіў яго, паўночнаамерыканскі рынак стаў найбуйнейшым спажыўцом«Панамкі»за межамі Лацінскай Амерыкі. Па словах Бельтрана-Рубіа, капялюш быў шырока папулярызаваны і стаў модным стылем для адпачынку і лета. У 2012 годзе ЮНЕСКА абвясціла саламяныя капялюшы токіла «нематэрыяльнай культурнай спадчынай чалавецтва».
Сузаснавальнік і генеральны дырэктар Cuyana Карла Галярда вырасла ў Эквадоры, дзе капялюш быў адным з асноўных элементаў паўсядзённага жыцця. Гэта было не так'Да таго часу, пакуль яна не з'ехала ў Злучаныя Штаты, яна даведалася пра памылковае меркаванне, што стыль прыйшоў з Панамы.«Я быў шакаваны тым, як прадукт можна было прадаваць без ушанавання яго паходжання і гісторыі,»кажа Галярда.«Існуе проста велізарная розніца паміж тым, дзе выраблены прадукт, адкуль ён паходзіць і тым, што пра яго ведаюць кліенты.»Каб выправіць гэта, раней у гэтым годзе Галарда і яе сузаснавальнік Шылпа Шах дэбютавалі«Гэта не панамка»кампанія, якая падкрэслівае вытокі стылю.«Мы фактычна рухаемся наперад з гэтай кампаніяй з мэтай змены назвы,»кажа Галярда.
Акрамя гэтай кампаніі, Гальярда і Шах цесна супрацоўнічалі з карэннымі рамеснікамі ў Эквадоры, якія змагаліся за захаванне майстэрства вырабу саламяных капелюшоў з токілы, нягледзячы на эканамічны і сацыяльны крызісы, якія прымусілі многіх закрыць свой бізнес. З 2011 года Gallardo наведаў горад Сісіг, адну з найстарэйшых суполак па ткацтву токілы ў рэгіёне, з якой цяпер брэнд супрацоўнічае ў стварэнні капелюшоў.«Гэты капялюш'Яе паходжанне паходзіць з Эквадора, і гэта робіць эквадорцаў гонарам, і гэта трэба захаваць,»кажа Галярда, звяртаючы ўвагу на працаёмкі васьмігадзінны працэс ткацтва за капелюшом.
Гэты артыкул цытуецца толькі для абмену
Час публікацыі: 19 ліпеня 2024 г
